ఒకే ఒక్క శబ్దం 17 - లేదులే, నేనలాంటి విముక్తి కోరట్లేదు!

నువ్వెళ్తున్న సంగతి పాపం నీక్కుడా తెల్సుండదులే! వెళ్తూ వెళ్తూ హడావిడిగా బుద్దుడి విగ్రహం దగ్గర నాలుగు నందివర్ధనాలు పెట్టి, కాళ్ళల్లో చెప్పులు దూర్చి కూడా ఎందుకో ఆగి క్షణ కాలం ఆ మౌనినీ, వెనువెంటనే నన్నూ ఆప్తంగా చూశావు.

ఆ రోజు సాయంత్రం పార్టీకి వేసుకుందామనుకుని బయటపెట్టిన బట్టలూ, ఎలాగైనా ఆరోజుకి ముగించేస్తానని అనుకున్న పుస్తకంలోని ఆఖరి పది పేజీలూ ఇవాళ్టి రోజున కూడా చాలా ఓపిగ్గా ఎదురుచూస్తున్నాయి.
నేనూ.. ఆ నందివర్ధనాలూ మాత్రం ఒకేలా మిగిలాం!

పువ్వులంటూ నువ్వు, కాయలంటూ నేనూ కావాలని ఇష్టంగా తెచ్చుకున్న నారింజ చెట్టు కోసం తవ్విన గొయ్యి మాత్రం చాలా అసహనంగా చూస్తోంది. చాలా సార్లు దాని పక్కనే కూర్చుని బొమ్మా బొరుసు వేస్తుంటాను.. నేనా, నారింజ చెట్టా అని!
కాసేపేలే!
నువ్వు పెంచుకునే పిట్టలకి గింజలు వేయాలన్న నెపంతో చివాలున లేచి వచ్చేస్తాను!
 
అప్పటివరకూ ముద్దగా, ముగ్ధంగా నవ్వుతున్న పువ్వు రేకలన్నీ ఒక సన్నగాలి స్పర్శతోనే ఊగి, రాలి పడిపోయాక స్థాణువైపోయే తొడిమని చటుక్కున నువ్వు తుంచేసేప్పుడు విసుక్కున్నాను కానీ, ఒక మహా దిగులు నించి తప్పించడమని ఇప్పుడిప్పుడే అర్ధం అవుతుంది.

లేదులే, నేనలాంటి విముక్తి కోరట్లేదు!

వెళ్ళాల్సిన దూరం ఇంకా ఉంది కానీ, మొదలూ చివరా కూడా కూడానే ఉంటావనుకుంటే.. కాస్త వరకూ తోడొచ్చినట్లు వచ్చి, ఒంటరిగా వదిలేస్తే ఎలా!?
తోవ కనబడుతూనే ఉంది కానీ, ముందుకెళ్ళాల్సినప్పుడల్లా మాత్రం కాస్త వెనక్కెళ్ళి నువ్వు వేసిన అడుగుల్ని కొన్ని అప్పుగా తెచ్చుకుంటూ ఉంటాను!

నువ్వొదిలి వెళ్ళిన రోజులు… 

 

నువ్వొదిలి వెళ్ళిన రోజులు ఇంకా లాన్‌లో వైర్ మీద వేళ్ళాడుతున్నాయి 

అవి పాతబడనూ లేదు, అలా అని రంగు వెలిసిపోలేదు

ఎక్కడా కూడా ఏ కుట్టూ చెక్కుచెదరలేదు!

యాలకుల మొక్క పక్కనే ఉన్న రాయి మీద
కాస్తంత త్వరగా అయితే నీడ పరుచుకుంటోంది
ఆ మొక్క మాత్రం ఇంకొంచెం గుబురుగా పెరిగింది
నేను ఆ కుండీని కొంచెం కొంచెం జరుపుతూ ఉంటాను..
ఫకీరా ఇప్పుడు కూడా నా కాఫీని అక్కడికే తెస్తాడు
ఉడుతలని పిలిచి బిస్కట్లు తినిపిస్తుంటాను
అయినా అవి నా వంక అనుమానంగా చూస్తుంటాయి 
నీ చేతి పరిమళం వాటికి బాగా పరిచయమనుకుంటా!

అప్పుడప్పుడూ సాయంత్రమవుతూనే ఒక డేగ పైకప్పు నించి వాలుతుంది
అలసటగా కాసేపు లాన్‌లో ఆగి, 
బత్తాయి చెట్టు వైపుకి ఎగిరి, తెల్లని గులాబీ పూల మధ్యలో మాయమైపోతుంది
అచ్చు ఐస్ ముక్క విస్కీలో కలిసిపోయినట్టుగా!

ఇవాళ్టి రోజుని నా మెడలోంచి స్కార్ఫ్‌లా తీసి వేసి,
నువ్వొదిలి వెళ్ళిన రోజుల్ని చుట్టుకుంటాను
నీ పరిమళంలో ఎన్నో రోజుల్ని గడిపివేస్తుంటాను!

నువ్వొదిలి వెళ్ళిన రోజులు ఇంకా లాన్‌లో వైర్ మీద వేళ్ళాడుతున్నాయి
అవి పాతబడనూ లేదు, అలా అని రంగు వెలిసిపోలేదు
ఎక్కడా కూడా ఏ కుట్టూ చెక్కుచెదరలేదు!


మూలం:
Tere Utaare Hue Din Tange Hain Lawn Mein Ab Tak..

Tere utaare hue din tange hain lawn mein ab tak,
na woh puraane hue hain, na unka rang utra..
kahin se koi bhi seevan abhi nahin udhadi …!

Elaichi ke bahut paas rakhe patthar par,
zara si jaldi sarak aaya karti hai chhanv..
Zara sa aur ghana ho gaya woh paudha,
main thoda thoda woh gamla hatata rehta hun.
 
Fakeera ab bhi wahin meri coffee deta hai..
gilhariyon ko bula kar khilata hun biscuit.
Gilahariyaan mujhe shaq ki nazar se dekhti hain..
woh tere haathon ka maans jaanti hongi …!

Kabhi kabhi jab utarti hai cheel shaam ki chhat se..
thaki thaki si zara der lawn mein ruk kar,
suffeid aur gulaabi masumbe ke paudhon mein hi ghulne lagti hai..
ki jaise barf ka tukda pighalta jaaye whiskey mein …!

Main scarf din ka gale se utaar deta hun..
tere utaare hue din pehen ke ab bhi main,
teri mehak mein kayi roz kaat deta hun …!

Tere utaare hue din tange hain lawn mein ab tak,
na woh puraane hue hain, na unka rang utra..
kahin se koi bhi seevan abhi nahin udhadi!!



*******************************

చిత్రం

గుర్తుందా ఒకరోజు?

నా బల్ల మీద కూర్చున్నప్పుడు

సిగరెట్ డబ్బా మీద నువ్వు

చిన్న మొక్కలాంటి

ఒక చిత్రాన్ని గీశావు…

వచ్చి చూడు,

ఆ మొక్కకి ఇప్పుడు పూలు పూస్తున్నాయి!

మూలం:
Sketch

Yaad Hai Ik Din?
Mere Maze Par Baithe Baithe
Cigartte Ki Dibiya Par Tumne
Chhote Se Ek Paudhe Ka
Ek Sketch Banaya Tha

Aakar Dekho,
Us Paudhe Par Phool Aaya Hai



మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

ఒకే ఒక్క శబ్దం 16 - ఇంకా భూమి కోలుకోనేలేదు!

జీవితంలో కొన్ని ముఖ్యమైన విషయాల గురించి అవగాహన కలిగేది సినిమాల వల్లనే అనుకుంటా, నా మట్టుకూ!
చిన్నప్పుడెప్పుడో ‘కాశ్మీర్ కీ కలీ’ సినిమా పాటలు చూసినప్పుడనుకుంటా మొదటిసారి ఆ ప్రాంతం మీద ఆసక్తి కలిగి ఎక్కడా, ఏమిటీ అనే ప్రశ్నలు ఉదయించాయి.

తెల్లని పర్వత శ్రేణులూ, పచ్చని లోయలూ, సరస్సులూ, అన్నిటినీ మించిన కాశ్మీరీ అమ్మాయిల అందం, అమాయకత్వపు నవ్వు… ఇదేదో పెద్దయ్యాక పదే పదే వెళ్ళాల్సిన ప్రదేశం అని తీర్మానించుకున్న రోజులవి!

‘రోజా’ సినిమాతో ఆ ఆశలన్నీ పటాపంచలయ్యాయి, అది వేరే విషయం! అసలు కాశ్మీరు సంక్షోభంలో ఎవరి పాత్ర ఎంత అనే వాదోపవాదాలు పక్కన పెడితే కాలేజీ రోజుల్లో నా హాస్టల్ రూమ్మేట్, కాశ్మీరీ అమ్మాయి కళ్ళల్లో నిరంతరం కనిపించిన భయం ఇంకా గుర్తుంది.

 

వాళ్ళు ఎలాంటి పరిస్థితుల్లో, ఎలాంటి సమయంలో ఊరు వదిలి రావాల్సి వచ్చిందో చెప్పాలంటే ఒక పెద్ద కధ అవుతుంది, కానీ తను అన్న ఒక మాట ఎప్పటికీ గుర్తుంటుంది, ‘ఇప్పుడు ఎక్కడ ఉన్నా, క్షేమంగానే ఉన్నా కానీ ఏదో కార్నివాల్ లో తప్పిపోయినట్టు భయం, ఆందోళన! ఏదో ఒక రోజు మన ఊరుకి, మన వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్ళిపోతామనే ఆశ. ‘

 

ఆ మధ్యనెప్పుడో ఈ కింది చిట్టి గుల్జార్ కవిత చూడగానే మళ్ళీ ఆ అమ్మాయి ముఖం కళ్ళ ముందు నిలిచింది.

కాశ్మీరు నించి వచ్చిన పండిట్‌లు

తమ పేరుతో ఇంటికి ఉత్తరాలు రాస్తుంటారు

తాము వదిలివచ్చిన ఇంటికి కనీసం

ఎవరో ఒకరు వస్తూ పోతూ ఉంటారని!

కాశ్మీరు లోయ

ఎంతో ఉదాశీనంగా ఉంటుంది ఈ లోయ
ఎవరో వేలితో బలవంతంగా గొంతుని నొక్కిపెట్టినట్టు

ఇది ఊపిరి తీసుకోవాలి, కానీ ఊపిరి అందనీయనట్టు!

మొక్కలు మొలవడానికి ఎంతో ఆలోచిస్తూ అనుమానపడుతుంటాయి

మొదట పెరిగిన తల అక్కడికక్కడే తీసివేయడుతుందని

మబ్బులు తలలు వంచుకుని వెళ్తుంటాయి, నపుంసకుల్లా

వాటికి తెలుసు రక్తపు మరకల్ని కడిగివేయడం తమకి చేతకాదని!

 

చుట్టూ పరిసరాల్లో పచ్చదనమే కానీ, గడ్డి మాత్రం ఇప్పుడు పచ్చగా లేదు

బుల్లెట్లు కురిసిన గాయాలనించి ఇంకా భూమి కోలుకోనేలేదు!

 

ఎప్పుడూ వచ్చే వలస పక్షులన్నీ

గాయపడిన గాలికి భయపడి వెనుతిరిగి పోయాయి

ఎంతో ఉదాశీనంగా ఉందీ లోయ.. ఇది కాశ్మీరు లోయ!

మూలం:

Vaadii-E-Kashmiir

 

Badii udaas hain vaadii

Galaa dabaayaa huaa hain kisii ne ungalii se

Ye saans letii rahen, par ye saans le na sake!

 

Darakht ugate hain kuch soch-soch kar jaise
Jo sar uthaayegaa pahale vahii kalam hogaa

Jhukaa ke gardane aate hain abr, naagim hain

Ki dhoyen jaate nahii khoon ke nishaan un se!

 

Harii-Harii hain, majar ghaans ab harii bhii nahii

Jahaan pe goliyaan barsii, jamiin bharii bhii nahin

 

Vo migratory panchii jo karate the

Vo saare jakhmii hawaavon se dar ke laut gaye

Badii udaas hai vaadii – ye vaadii-E-Kashmiir!!

మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

 

ఒకే ఒక్క శబ్దం 15 - ఇవన్నీ ఏమైపోతాయి!?

ఒకప్పుడు.. చాన్నాళ్ళ క్రితం పుస్తకాల షాపుకి వెళ్ళడమంటే చెప్పలేని ఉత్సాహం. దాచుకున్న పాకెట్‌మనీని ఒకటికి పదిసార్లు లెక్కపెట్టుకుని, కొనాల్సిన పుస్తకాల జాబితాని అరడజను సార్లైనా సరిచేసీ… తీరా అక్కడికెళ్ళాక ఇంకొన్ని పుస్తకాలు నచ్చేసీ, ఏది కొనాలో ఏది వాయిదా వేయాలో తేల్చుకోలేక అక్కడే అదేపనిగా తచ్చట్లాడిన పుస్తకాల రాక్‌లు గుర్తొస్తుంటాయి అప్పుడప్పుడూ!

కొత్త వాసనతో పెళపెళలాడే పేజీలు తిప్పుకుంటూ ఆ పుస్తకాల్ని చదవుకోవడం ఇంకో అనుభవం.. మనమూ, మన పుస్తకమూ తప్ప ఇంకేదీ ఉండని సమయాలూ, ప్రదేశాలూ వెదుక్కుని ఆ అక్షరాల్లో తప్పిపోవడం గమ్మత్తుగా ఉండేది.

పుస్తకమంటే ప్రాణం అయితే అది ఏ రూపంలో ఉన్నా ఇష్టం గానే ఉంటుంది.. కాయితమైనా, కంప్యూటర్ స్క్రీన్ అయినా! కాకపోతే ఇప్పుడంతా ఇన్‌స్టెంట్… ఎదురుచూడటమంటే మహాపరాధం చేసినట్టే! ప్లానింగులూ, షాపింగులూ అనే ప్రోసెస్ ఆప్టిమైజ్ చేశేయబడి ఒక క్లిక్ లో మన కళ్ళ ముందు ఉంటుంది. అయినా పెద్ద తేడా ఏం కనబడదు.. ఎలక్ట్రానిక్ బుక్ రీడర్ అయినా చేతిలో ఇమిడి పోయే ఒకలాటి అచ్చు పుస్తకమే!

వెల్లకిలానో లేక బోర్లానో పడుకునీ ప్రబంధ నాయికలా వేలికొసలతో వాలుజడని తిప్పుకుంటూ ఒక్క రీడర్‌తో బోల్డన్ని పుస్తకాలు చదివేసుకోవచ్చు!

కాకపోతే ముందుపేజీ తిప్పి అపురూపంగా చూసుకుంటే మన పేరో లేక ‘ప్రేమతో…’ అంటూ మనకిచ్చిన వారి పేరో కనబడదు! ఇంకా, గుల్జార్ అన్నట్టు చదువుతూ ఉంటే మధ్యలో ఉన్నట్టుండి నెమలీకలూ, ఎండిన పూలరేకుల జ్ఞాపకాలు రాలి పడవంతే!


పుస్తకాలు 

మూసిన అల్మరా అద్దాల్లోంచి తొంగి చూస్తుంటాయి పుస్తకాలు

చాలా నిరాశతో తదేకంగా చూస్తుంటాయి

నెలల తరబడి కలవనే లేదు

ఒకప్పుడు వాటి సమక్షంలో గడపబడే సాయంత్రాలన్నీ ఇప్పుడు తరచుగా

కంప్యూటర్ తెర మీదనే గడచిపోతున్నాయి!

ఎంతో అసౌకర్యంగా కదులుతుంటాయి ఆ పుస్తకాలు

వాటికిప్పుడు నిద్రలో నడిచే అలవాటు మొదలైపోయింది

చాలా నిరాశతో తదేకంగా చూస్తుంటాయి

అవి వినిపించే విలువలకి

ఎన్నడూ బ్యాటరీ అయిపోవడమనేది ఉండదు

ఏ బంధాల గురించి వివరించాయో

అవన్నీ విడివడి తెగిపోయాయి

ఏదైనా పేజీ తిప్పినప్పుడు ఒక నిట్టూర్పు వెలువడుతుంది

ఎన్నో పదాలకి అర్ధాలు రాలి పడిపోయాయి

ఆకులు రాలి, మోడు బారిన కొమ్మల్లా మిగిలాయి ఆ మాటలన్నీ ఇప్పుడు

వాటి మీద ఏ అర్ధాలూ మొలకెత్తవు!

ఎన్నో పరిభాషలున్నాయి

అవన్నీ పగిలిన మట్టి కుండల్లా చిందరవందరగా పడి ఉన్నాయి

ఒక్కొక్క పేజీ తిప్పినప్పుడల్లా

కొత్త రుచి ఏదో నోటికి తగిలిన అనుభూతి!

ఇప్పుడొకసారి వేలితో నొక్కగానే

ఓరచూపు మేరలో స్క్రీన్ మొత్తం పొరలు పొరలుగా బొమ్మలు పరుచుకుంటాయి

పుస్తకాలతో ఆ వ్యక్తిగత అనుబంధం తెగిపోయినట్లే ఉంది

ఒకప్పుడు వాటిని గుండెల మీద పరుచుకుని నిద్రలోకి జారుకునేవాళ్ళం

లేకపోతే ఒడిలో దాచుకునో

లేక మోకాళ్ళని బుక స్టాండ్ చేసుకుని

ఏదో ఒక దీర్ఘ పూజలో ఉన్నట్టు.. ఇంచుమించు నుదుటిని తాకిస్తూ.. తలలు వంచుకుని చదివేవాళ్ళం!

అ ప్రపంచ జ్ఞానం అంతా ఇప్పటికీ ఏదోరకంగా లభిస్తూనే ఉందనుకో

కానీ,

ఆ పేజీల మధ్యలో ఉన్నట్టుండి పలకరించే ఎండిన పూలూ, పాత ఉత్తరాల పరిమళాలూ,

పుస్తకాలు ఇచ్చిపుచ్చుకుంటూ కావాలని జారవిడిచీ,
కలిసి తీసుకునే నెపం మీద నిర్మించుకునే కొత్త బంధాలూ

ఇవన్నీ ఏమైపోతాయి!?

అవన్నీ ఇక మిగిలుండవేమో!?!?

మూలం:

Kitaaben

Kitaaben jhaankti hain band almaari ke sheeshon se
badi hasrat se takti hain
maheenon ab mulaqaaten nahin hoti
jo shaamen un ki sohbat main kataa karti thi,ab aksar
guzar jaati hain computer ke pardon par
badi bechain rehti hain kitaaben
Unhe ab neend mein chalne ki aadat ho gayi hai
badi hasrat se takti hain

jo qadren woh sunaati thi
ki jin ke cell kabhi marte nahin the
woh qadren ab nazar aati nahin ghar mein
jo rishte woh sunaati thi
woh saare udhde udhde hain
Koi safha palatTa hun toh ek siski nikalti hai
kayi lafzon ke maani gir pade hain
bina patton ke sookhe tund lagte hain woh sab alfaaz
jin par ab koi maani nahin ugte
bahut si istelaahen hain.
Jo mitti ke sakoron ki tarah bikhri padi hain
gilaason ne unhen matrook kar dala

zabaan par zaaiqa aata tha jo safhe palatne ka
ab ungli click karne se bas ek
jhapki guzarti hai
bahut kuchh tah-b-tah khulta chala jaata hai parde par.

Kitabon se jo zaati raabta tha kat gaya hai
kabhi seene pe rakh ke lett jaate the
kabhi godi mein lete the
kabhi ghutnon ko apne rahl ki soorat bana kar
neem sajde mein padha karte the, chhoote the jabhee se.

Woh saara ilm toh milta rahega aainda bhi
magar woh jo kitaabon mein mila karte the sookhe phool aur
mehke hue ruqe
kitaaben maangne, girne, uthaane ke bahaane rishte bante the
un ka kya hoga ?
woh shayad ab nahin honge!!




మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

ఒకే ఒక్క శబ్దం 14 - కాస్త దూరం జరగవూ?

అది ఏ కాలమూ, ఏ సమయమూ అని పట్టించుకోవాలనిపించని సందర్భాలు కొన్ని ఉంటాయి. పక్కన నువ్వున్న స్పృహ తప్ప ఇంకేదీ తెలీని, అక్కర్లేని సందర్భాలవి!
అలసటతోనో, బద్దకంగానో చేరువలో ఒత్తిగిల్లి ముడుచుకుంటున్న నిన్ను చేతులు చాచి, తపనగా మెడవంపులో తలని దాచుకున్నప్పుడు… మాటలు అక్కర్లేని ఇష్టంతో అరచేతిలో ముద్దు పెట్టుకోవాలని వున్నప్పుడు, 

ఇంచుమించు అప్పుడే,
రాబోయే కలల సంకేతాలతో బరువెక్కిన కళ్ళని మెల్లగా తెరిచి నువ్వు నవ్విన చప్పుడు!
కేవలం అప్పుడు మాత్రమే, వెంట్రుకల్లోకి మృదువుగా వేళ్ళు జొనిపి  అపురూపంగా దూరం జరపాలనిపిస్తుంది! చేతుల మధ్యనున్న వసంతాన్ని పక్కన కూర్చోబెట్టుకుని నిశితంగా పరికించాలనిపిస్తుంది!
వెన్నెల తారట్లాడే ముఖాన్ని, దానిపై కదలాడే ఒక పసినవ్వునీ అప్పటికప్పుడు చూడకుండా ఉండలేని నిస్సహాయతతో వేడుకుంటుంటాను, ‘కాస్త దూరం జరగవూ?’


దూరం
 
నీ తల ఒత్తిడి వల్ల దిండు మీద పడ్డ ఆకృతి ఇంకా అలానే ఉంది
తేమతో కూడిన నీ శరీరపు సువాసన దుప్పట్లో తేలియాడుతోంది
చేతుల్లో కదలాడుతున్న నీ మోము పరిమళం
నా నుదుటిపైన నీ పెదవుల కదలికలు
ఇంతలా దగ్గరైతే ఇక నిన్నెలా చూశేది?
కాస్తంత విడిపడ్డావనుకో నీ ముఖాన్ని చూడగలను!

మూలం:

Phaasala

 
Takiye pe tere sar ka woh tippa hai, pada hai
Chaadar mein tere jism ki woh saundhi si khushbu
Haathon mein mehekta hai tere chehre ka ehsaas 
Maathe pe tere honto ki mohar lagi hai
Tu itni qareeb hai ki tujhe dekhun to kaise
Thodi si alag ho to tere chehre ko dekhun 

****************

ఇంటినిండా సర్దినవీ, సర్దాల్సినవీ వస్తువులూ, పుస్తకాలూ, బట్టలూ… అన్నీ నీ చేత ఎంపిక చేయబడినవే! నువ్వూ, నీ వెంటే నీ ఊపిరీ కదిలెళ్ళిపోయాయి కానీ, నీ దేహపు జాడలింకా చుట్టూ ఉన్నట్లే ఉంది.

పసుపు గులాబీ చెట్టు నాటుతూ, మధ్యలో ఆసరా కోసమనుకుంటా పక్కనే ఉన్న తెల్లగోడని పట్టుకున్నావు. పూచిన పూల వంక చూద్దామనే అనుకుంటాను కానీ, గోడ మీద మిగిలిన నీ చేతి మరకల నించి అస్సలు మళ్ళించలేను కళ్ళని!
 
నువ్వు వెళ్ళేరోజు విడిచివెళ్ళినవో, లేక వేసుకుందామని వదిలి వెళ్ళినవో మరి ఆ దుస్తులన్నీ ఉతికి శుభ్రం చేసి, తగిలిస్తుంటాను.. వాటి మీద దీపావళి రాత్రి అంటుకున్న నల్లటి చారిక మాత్రం అంతకంతకూ చిక్కబడుతోంది!
 
ఏ రోజు ఏ పూట అయినా నువ్వొచ్చి ‘ఇదేంటి ఇల్లంతా!?’ అని గదమాయిస్తావని ఏవో సర్దుదామనీ, అంతా శుభ్రం చేద్దామనీ అనుకుంటాను కానీ, బాల్కనీలో, మంచం మీదా, వంటింటి పాత్రల నిండా ఉన్న నిశ్శబ్దాన్ని మాత్రం తుడిచేయలేక పోతున్నాను.
 
మొత్తం కొల్లగొట్టబడింది… నా లోపలి నించో? ఇంటి లోపలి నించో? 

బట్టలు
 
నా బట్టల మధ్యలోనే తగిలించి ఉంటాయి నీ అందమైన రంగురంగుల బట్టలు
ఎప్పుడూ నేనే ఇంట్లో వాటిని ఉతికి, ఆరవేసి, ఆ తర్వాత
నా చేతులతో స్వయంగా ఇస్త్రీ చేస్తాను కానీ,
వాటి ముడుతలు ఎంత ఇస్త్రీ చేసినా పోనే పోవు
అదే కాదు, ఎంత ఉతికినా గతంనాటి మనోవేదనల మచ్చలు వదలనే వదలవు!
జీవితం ఎంత సులభమయ్యేదో కదా
ఒకవేళ ఈ బంధాలన్నీ దుస్తుల్లా ఉండి ఉంటే
షర్ట్ మార్చినట్టు ఎప్పటికప్పుడు మార్చుకోగలిగితే!

మూలం:
Libaas

Mere kapdon mein taanga hain tera khushrang libas
Ghar pe dhota hun har bar main use, aur sukha ke phir se,
Apne haathon se use istrii kartaa hun magar,
Istrii karne se jaathii nahin shikne uskii,
Aur dhone se jile-shikvon ke chikatte nahin mitthe

Jindagii kis kadar aasaan hothii
Rishte gar hote libaas —
Aur badal lete kamiijon kii tarah!


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

 

ఒకే ఒక్క శబ్దం 13 - ఈ అలవాట్లు కూడా ఎంత చిత్రమైనవో!

తలుపులన్నీ తెరిచి ఉన్నా బయటకి ఎగిరివెళ్ళక లైటు చుట్టూనే రెక్కలు తపతప కొట్టుకుని కొట్టుకుని మరణిస్తాయి కొన్ని పురుగులేవో!
విషాదం లోంచీ, నొప్పుల్లోంచీ, చీకటి వలయాల్లోంచీ నడుస్తూ ‘అబ్బా, ఈ ఊపిరాగిపోతే బాగుండు!’ అని విసుగ్గా అనుకుంటూనే తెలీకుండా ఇంకాస్త గట్టిగా శ్వాస తీసుకుంటాం!

పోరాడీ పోరాడీ విరిగిన రెక్కలతో, రాలుతున్న పూవులని చూస్తూ కూడా మరుసటి రోజుకి మొగ్గల్ని యధాలాపంగా లెక్క వేసుకుంటాం!

కరుకు కాలాల బారినుండి అతిరహస్యంగా తప్పించుకుందామనుకుంటూనే అవసరంగానో, అప్రయత్నంగానో మళ్ళీ మంచి ఘడియలేవో దరిదాపుల్లోనే ఉన్నాయనుకుంటూ అక్కడే ఆగిపోతాము..

అలవాట్లు నిజంగానే చాలా విచిత్రమైనవి! బహుశా, ఇవే కొన్నిసార్లు మనుషుల్ని చీకట్లో సైతం వెలిగించగలుగుతాయి!

అలవాట్లు

ఊపిరి తీసుకోవడం కూడా ఎలాంటి అలవాటో!
బ్రతుకుతూ ఉండటం కూడా ఒక తంతులాంటిదే
ఎలాంటి శబ్దాలు లేవు శరీరంలో ఎక్కడా కూడా
ఏ నీడలూ లేవు కళ్ళల్లో
అడుగులు తడబడుతున్నాయి, నడక మాత్రం ఆగదు
ఈ ప్రయాణం ఎప్పటికీ కొనసాగుతూనే ఉంటుంది
ఎంత కాలం నించో, ఎన్ని ఏళ్ళుగానో
జీవిస్తూ ఉన్నాము, జీవిస్తూనే ఉన్నాము
ఈ అలవాట్లు కూడా ఎంత చిత్రమైనవో!

మూలం:

Aadaten

Saans Lena Bhi Kaisi Aadat Hai
Jiye Jaana Bhi Kyaa Ravaayat Hai
Koi Aahat Nahin Badan Men Kahin
Koi Saaya Nahin Hai Aankhon Men
Paanv Behis Hain, Chalte Jaate Hain
Ik Safar Hai Jo Bahta Rahta Hai
Kitne Barson Se, Kitni Sadiyon Se
Jiye Jaate Hain, Jiye Jaate Hain
Aadaten Bhi Ajeeb Hoti Hain


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

ఒకే ఒక్క శబ్దం 12 - చెట్లు చెప్పేస్తాయి మన రహస్యాలన్నీ!

ఎండా, వాన ఏదో ఒకటి ఎక్కువలో ఎక్కువై, ఎలా తలదాచుకోవాలో తెలీనప్పుడు మనకోసమని నేలతల్లి తెరిచి ఉంచిన పచ్చని గొడుగులే చుట్టూ ఉన్న చెట్లన్నీ!

 

తరతరాల జ్ఞాపకాలనీ, అనుభవాలనీ మొదట్లో దాచేసుకుని గలగలమంటూ ఆకులూ, పువ్వులూ, పళ్ళతో పలకరిస్తుంటుంది.. కురవకుండా మారాం చేసే మబ్బుల్ని బుజ్జగించడానికన్నట్టు గాలి తెరలతో ఒప్పందాలు కుదుర్చుకుంటుంటాయి!

 

రోజూ వచ్చి వెళ్ళే దారిలో మరెన్నో నేస్తాలయి కూర్చుంటాయి.. దగ్గరకి వెళ్ళీ వెళ్ళగానే కొన్ని భళ్ళున నవ్వుకుంటూ, ఇంకొన్ని చిరునవ్వులతోనూ పూలో ఆకులో జల్లుతాయి.

ఏదో పనిమీద బయట ఊరికెళ్ళి, తిరిగొచ్చినప్పుడు వీధి మొదట్లోనో, గేటు ఎదురుగానో ఉండే చెట్టు కనిపించకపోతే!?!?

 

కాల్చేసే ఎండల్నీ, కొరికి నమిలేసే చలినీ, ఈదురుగాలుల్నీ గుంభనంగా భరించి, మనకి మాత్రం విరామం, శాంతి మాత్రమే చూపించే చెట్లు మనిషి ముందు పూర్తిగా తలవంచుతాయి.. ఎదుర్కోలేని నిస్సహాయతతో స్థాణువై మిగిలిపోతాయి!

 

ఎప్పటికప్పుడు ఆకుల్ని, పువ్వుల్నీ నేలతల్లికి నైవేద్యంగా సమర్పించుకుంటున్నా నిలువ నీడ ఇవ్వనందుకు విస్తుపోతుంటాయి.

 

ఎక్కడో చదివాను, ప్రముఖ నగరంలో ప్రముఖ ప్రభుత్వాధికారి చెప్పిన మాటలు… ‘ఎక్కడ స్థలం ఉంటే అక్కడ చెట్లు నాటండి ‘ అని!

చెట్లూ, చేమలూ నరికి నగరాలు నిర్మించి… ఇప్పుడు చెట్లు నాటడానికి స్థలం వెదకడం…… ఐరానిక్ కదా!!

 

 

పచ్చని క్షణాలు

 

అలసిపోయిన తెల్లని గద్ద కిందకి దిగుతూ

కొండలకి చెప్తూ ఉంటుంది

ఒకనాటి చెట్లకి సంబంధించిన గడచిపోయిన కొన్ని కధలని!

అక్కడొక పొడవాటి దేవదారు చెట్టు ఉండేది, ఒకప్పుడు

అది మబ్బులని చుట్టి ఆకులకి తలపాగా పెట్టేది

లేదంటే వాటిని శాలువాలా చుట్టూ కప్పుకునేది

గాలిని పట్టి ఆపి,

అప్పుడప్పుడూ ఊగుతూ, ఆ తెరలతో చెప్పేది,

‘నా కాళ్ళు వేళ్ళల్లో బంధించబడి ఉండకపోతే, నేనూ నీతోనే వచ్చేసేదాన్ని!’

ఆపక్కన కీకర్ చెట్టుకి అవతలే రోజ్‌వుడ్ చెట్టు ఉండేది

ఎప్పుడూ కీచులాడుకుంటూనే ఉండేవి ఆ రెండూనూ!

ఆసలు సంగతేంటంటే.. కీకర్ కి ఈర్ష్య, రోజ్‌వుడ్ పొడవు చూసి!

రోజ్‌వుడ్ ఆకులగుండా గాలి ఈలలు వేసినప్పుడల్లా

కొమ్మలమీద కూర్చున్న పక్షులన్నీ అనుకరించేవి!

అక్కడ ఒక మామిడి చెట్టు కూడా ఉండేది

దాని దగ్గరకి ఒక కోయిల ఎన్నాళ్ళనించో వస్తూ ఉండేది,

మామిడిపూత కాలం వస్తూనే!

 

దగ్గర్లోనే కొన్ని గుల్మొహర్ చెట్లు కూడా ఉండేవి, వాటిలో ఒక్కటే ఇప్పుడు మిగిలింది

అది తన శరీరంపైన చెక్కబడిన పేరుల బాధని సహిస్తూ నించుని ఉంటుంది!

 

అక్కడే ఉండేది వేపచెట్టు కూడా

వెన్నెలతో అసాంతం ప్రేమలో మునిగి..

అ మత్తులో దాని ఆకులన్నీ నీలమై మిగిలేవి!

కాస్తంత దూరం వెళ్ళగానే, ఆ పక్క కొండ మీద

బోల్డన్ని పొదలు ఉండేవి, బరువాటి గుసగుసల శ్వాస తీసుకుంటూ

కానీ, ఇప్పుడొక్కటి కూడా కనిపించండం లేదు, ఆ కొండ మీద!

 

ఎప్పుడూ చూడలేదు కానీ, అందరూ చెప్పుకుంటుంటారు,ఆ లోయ ఆత్మీయతని అంటిపెట్టుకుని
పెద్ద మర్రిచెట్టుని మించిన చంపా చెట్టు ఒకటి ఉండేది

ఎక్కడ గాటు పెట్టినా, అక్కడనించి పాలవంటిది ఏదో స్రవిస్తూ వుండేది

ఎన్నో ముక్కలుగా మారిపోయి పాపం అది ఆ అడవినించి తరలిపోయింది!

ఆ తెల్లటి గద్ద మోడై మిగిలిన చెట్టు మీద కూర్చుని

కొండలకి చెప్తూ ఉంటుంది

ఒకనాటి చెట్లకి సంబంధించిన గడచిపోయిన కొన్ని కధలని!

ఈ తెలివితక్కువ మనిషి

నరికి, కూల్చి, ముక్కలుగా మార్చి, కాల్చి వేసిన చెట్ల గురించి చెప్తూ ఉంటుంది!

 

 

మూలం: 
Sabz Lamhe


Safedi cheel jab thak kar kabhi niche utarti hain
Pahado ko sunati hai
Purani dastaan pichle pedo ki!

Wahan deodar ka ek unche kad ka, pedh tha pehle
Woh badal baandh leta tha kabhi pagdhi ki surat apne patto par
Kabhi doshale ki surat usi ko ordh leta tha~
Hawa ki tham ke bahe~
Kabhi jab jhumta tha, use kehta tha,
Mere pao agar jakrhe nahi hote, mein tere saath hi chalta!

Udhar sheesham tha, kikar se kuch aage
Bahut larhte the woh dono~
Magar sach hai ki kikar uske uche kad se jalta tha~
Surili sitiyan bajti thai jab sheesham ke patto mein,
Parinde beth kar shaakhon pe, uski nakle karte the

Wahan ek aam bhi tha,
Jis par ek koyal kahi barso tak aati rahi~
Jab bor aata tha.

Udhar do teen the jo gulmohar, ab tak baki hai,
Woh apne jism par khode hue namo ko hi sehlata rehta hai

Udhar ek neem tha
Jo chandini se ishq karta tha
Nashe mein nili padh jati thi saari pattiyan uski.

Zara aur us taraf parli pahadi par,
Bahut se jhadh the jo lambi-lambi saanse lete the,
Magar ab ek bhi dikhta nahi hai, us pahadhi par.

Kabhi dekha nahin, sunte hai, us waadi ke daman mein,
Bade barghad ke ghere se badi ek champa rehti thi,
Jahan se kaat le koyi, wahi se dudh behta tha,
Kayi tukdho mein bechari gayi thi apne jungle se!

Safeda cheel ek sukhe huye se pedh par bethi
Pahadho ko sunati hai purani dastane unche pedho ki
Jinhe in past-kand insaan ne kaanta hai, giraya hai,
Kai tukde kiye hai aur jalaya hai!
 

 

మొదటి ప్రచురణ సారంగలో... 

 

 

ఒకే ఒక్క శబ్దం 11 - మనుషుల్ని ప్రేమించడమెలాగో!?

కంచెలూ, గోడలూ, కందకాలూ మనుషుల మధ్య బలవంతపు రేఖల్లానే ఉండిపోతాయి. ఏ సమాచారమైనా అందజేయడానికి ఈ ఎలక్ట్రానిక్ యుగంలో క్షణం పట్టదు.

కానీ, ఒక మనిషి ఇంకొక మనిషిని కలవాలంటేనే యేళ్ళు గడిచిపోతాయి.

 

ఆధునికత పెరుగుతున్న కొద్దీ భావోద్వేగాలు కూడా పెరుగుతున్నాయి. సరిహద్దు రేఖకి అటువైపు అంటేనే శత్రుపక్షమే, ఎదురుపడేది సమరానికే వంటి అల్పత్వమో, ఉన్మాదమో రాజ్యమేలుతున్నంతకాలం సరిహద్దు దాటాలనుకునే ఎన్నో కలలు అక్కడి ముళ్ళకంచెలకే చిక్కుకుపోయి వేళ్ళాడుతున్నాయి. భద్రతాదళాలు, పకడ్బందీ తనిఖీలలో ఎన్నోసార్లు మానవత్వం దొంగలించబడుతుంది. మాటలు భాషని కోల్పోతాయి!

 

మనుషులకి ఎవరు నేర్పగలరో, మనుషుల్ని ప్రేమించడమెలాగో!? ఎవరు చక్కగా వివరించగలరో ఆశల సమానత్వం గురించి!?

 

 

తలుపు చప్పుడు

 

తెల్లవారుఝామునే ఒక కల తలుపు తడితే తెరిచి చూశాను

సరిహద్దుకి అటువైపు నించి కొంతమంది అతిధులు వచ్చారు

ఎక్కడో చూసినట్లే ఉన్నారు అందరూ

ముఖాలన్నీ బాగా తెలిసినవాళ్ళవి లానే ఉన్నాయి

కాళ్ళూ చేతులూ కడిగి,

పెరట్లో విశ్రాంతిగా కూర్చోబెట్టి,

తందూర్ లో మొక్కజొన్న రొట్టెలు కొన్ని వేడివేడిగా చేశాము

మా అతిధులేమో గుడ్డసంచిలో

పోయినేడాది పంటతో చేసిన బెల్లం తెచ్చారు

కళ్ళు తెరుచుకున్నాక చూస్తే ఇంట్లో ఎవరూ లేరు

చేత్తో తాకితే మాత్రం తందూర్ ఇంకా వెచ్చగానే ఉంది

అదేకాక, పెదాల మీద తీయని బెల్లపు రుచి ఇప్పటికీ అతుక్కునే ఉంది

బహుశా కల అనుకుంటా! తప్పకుండా కలే అయి ఉంటుంది!!

సరిహద్దు దగ్గర రాత్రి, కాల్పులు జరిగాయని తెలిసింది

సరిహద్దు దగ్గర రాత్రి, కొన్ని కలలు హత్య చేయబడ్డాయని తెలిసింది!

 

 

మూలం:

Dastak

Subah subah ik khwab ki dastak par darwaza khola, dekha
Sarhad ke us paar se kuchh mehmaan aaye hain
Aankhon se maanoos the saarey
Chehre saarey sune sunaaye
Paanv dhoye, Haath dhulaye
Aangan mein aasan lagwaaye…
Aur tandoor pe makki ke kuchh mote mote rot pakaye
Potli mein mehmaan mere
Pichhale saalon ki faslon ka gud laaye the
Aankh khuli to dekha ghar mein koi nahin tha
Haath lagakar dekha to tandoor abhi tak bujha nahin tha
Aur hothon pe meethe gud ka zaayka ab tak chipak raha tha
Khwab tha shayad! Khwab hi hoga! !
Sarhad par kal raat, suna hai, chali thi goli
Sarhad par kal raat, suna hai kuchh khwaabon ka khoon hua hai


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...


 

ఒకే ఒక్క శబ్దం 10 - ఎగిరిపోతే బావుండని…

తనపై కాసేపు సేదతీరి, తిరిగి దిగంతాలవైపు తరలిపోయే మేఘంలా మారాలని కొండ శిఖరాలూ..

తనని అణువణువునా తడిమి తడిపివేసే చినుకులల్లే చిందులువేయాలని ఆకుపచ్చ లోయలూ..

గలగలమని కబుర్లు చెప్తూనే తమని దాటి పరుగులు తీసే ప్రవాహంలా మారాలని సెలయేటి గులకరాళ్ళూ

బెంగగా నిస్సహాయంగా ఏ చీకటి రాత్రిళ్ళలోనో కంపించే ఉంటాయి!

ఈ కొండలూ, లోయలూ, చెట్లూ ఏళ్ళకి ఏళ్ళ తరబడి ఓరిమితో నిశ్చలంగా నిలబడి రాలే పువ్వులకీ, వాలే పక్షులకీ ఆశ్రయమిచ్చినా..

ఎదగని, ఒదగని అస్తిత్వం గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా తమని చుట్టుముట్టి, స్పృశించే గాలుల్లోకి హఠాత్తుగా ఒరిగిపోయి,

ఎగిరిపోతే బావుండని కొట్టుకులాడిపోయే క్షణాలు కొన్ని తప్పక ఉండే ఉంటాయి!

పచ్చపూల చెట్టు

వెనకాల కిటికీ తెరిచినప్పుడల్లా కనపడుతుండేది
అక్కడొక పచ్చపూల చెట్టు.. కాస్తంత దూరంగా, ఒంటరిగా నిలబడి
కొమ్మలన్నీ రెక్కల్లా చాపుకుని
అచ్చు ఒక పక్షి లానే!

ఊరిస్తుండేవి ఆ చెట్టుని రోజూ పక్షులన్నీ వచ్చి
తాము చేసొచ్చిన సుదూరాల ప్రయాణాల గురించి వినిపించీ,
తమ రెక్కల విన్యాసాలన్నీ అల్లరల్లరిగా గిరికీలు కొడుతూ ప్రదర్శించీ!
మేఘాల్లోకి రివ్వున దూసుకెళ్ళి చెప్తుంటాయి, చల్లగాలిలోని మహత్యమేమిటో!

రాత్రి తుఫాను గాలి సాయంతో బహుశా
తానూ ఎగరాలని ఆశపడిందో ఏమిటో
రోడ్డుకి అడ్డంగా, బోర్లా పడి ఉంది!!


మూలం: 
Amaltas

Kidkii pichavaade kii khulthii to najar aataa thaa
Vah amalataas kaa ped, jaraa door akelaa-saa khadaa thaa
Shakhen pankhon ki tarah khole huye,
Ek parinde ki tarah!
Vargalaate the use roj parinde aakar
Jab sunaate the parvaaj ke kisse usko,
Aur dikhaate the use ud ke, kalaabaajiyaan khaa ke!
Badaliyaan choon ke bataate the, maje tandii hawaa ke!
Aandhii kaa haath pakaD kar shaayad,
Usne kal udne kii koshish kii thii
Aundhen munh beech sadak jaake giraa hain!!

మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

ఒకే ఒక్క శబ్దం 9 - ఎప్పుడైనా ఆత్మని చూశావా?

అసలు కళ్ళతో చూడగలమా? లేక గుప్పిళ్ళతో అందుకోగలమా??
మనల్ని మనం తనువుగా త్యజించడమా? లేక మనలోని మనల్ని స్పృశించగలగడమా??
ఎలా, ఎక్కడ చేజిక్కించుకోవడం ఆత్మని!?
ఆలోచలన్నీ ఆవిరైపోయి ఖాళీ మట్టికుండలా మనసు మిగిలినప్పుడు.. అప్పుడు అవగతమవుతుందా ఆత్మ అనే పదార్ధం!?

అలా కాకుంటే,

సముద్ర తుఫానులో చిక్కుకున్నట్టు ఆధ్యాత్మిక సందేహాలలో మునిగి, విసిగి, అలసి, దిక్కుతోచని దాహంతో చేష్టలుడిగినప్పుడు, దారి తప్పినప్పుడు మనపైకి వంగి కురిసే వానజల్లేనా ఆత్మంటే!?

నా మట్టుకు నాకు,

ప్రపంచం సాయంత్రాన్ని సిగలో ముడుచుకునే వేళల్లో.. పూలు గుచ్చుకుంటూనో లేక తల వంచుకుని ఒక కవిత రాసుకుంటూనో.. నాలోంచి నన్ను కొద్దిగా పక్కన బెట్టేసుకునే క్షణాల్లో… ఆ కాస్త నేను అరణ్యాలూ, అనంతాకాశాలూ చుట్టివచ్చేసే పయనాల్లో… అభావంతో ఆనందం మమేకమైనప్పుడు… జననమూ, మరణమూ మధ్యలో నేను అనబడే ఒక సంరంభం సంభవిస్తుందని అర్ధమైనప్పుడు… అప్పుడే అనుకుంటా, నాకు ఆత్మ అనేదేదో ఉందనిపిస్తుంది!

ఎప్పుడైనా ఆత్మని చూశావా?

ఆత్మని చూశావా, ఎప్పుడైనా ఆత్మని అనుభూతి చెందావా?
సజీవంగా కదిలి మెదిలే పాల తరకల తెల్లదనపు పొగమంచులో చిక్కుకుని
శ్వాస తీసుకునే ఈ పొగమంచుని ఎప్పుడైనా స్పర్శించావా?

పోనీ, పడవ ప్రయాణంలో ఒక సెలయేటి మీద రాత్రి పరుచుకుంటూ
ఆపైన నీటి అలల తాకిడితో చప్పట్లు మోగిస్తున్నప్పుడు
వెక్కిళ్ళు పెడుతున్న గాలి ఉఛ్ఛారణ ఎప్పుడైనా విన్నావా?

వెన్నెల రాత్రి పొగమంచులో జాబిలిని అందుకోవడానికి
బోల్డన్ని నీడలు పరుగులు పెడుతున్నప్పుడు
నువ్వు తీరాన ఉన్న చర్చి గోడలని ఆనుకుని
నీ పొట్టలోనించి వస్తున్న ప్రతిధ్వనులని అనుభవించావా?

ఈ శరీరం, వందసార్లు కాలినా కానీ అదే మట్టిముద్ద
ఆత్మ ఒక్కసారి జ్వలిస్తే చాలు అది మేలిమి బంగారమే!
ఆత్మని చూశావా, ఎప్పుడైనా ఆత్మని అనుభూతి చెందావా?


మూలం:
Rooh daekhi hai
 
Rooh daekhi hai, kabhi rooh ko mahsoos kiya hai?
Jaagate jeete hu e doodhiya kohre se lipatkar
Saans lete hu e is kohare ko mahsoos kiya hai?

Ya shikaare mein kisi jheel pe jab raat basar
aur paani ke chapaakoon pe baaja karti hon taliyaan
subkiyaan leeti hawaoon ke kabhi bain sune hain?

Chodhaveen raat ke barfaab se ek chaand ko jab
dher se saaye pakarne ke liye bhaagate hain,
tum ne saahil pe khare girje ki deewar se lagkar
Apni gahnaati hui kokh ko mahsoos kiya hai?

jism sau baar jale tab bhi wahi mitte ka dhela
rooh ek bar jalegi to woh kundan hogi
Rooh daekhi hai, kabhi rooh ko mahsoos kiya hai?


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

 

ఒకే ఒక్క శబ్దం 8 - మళ్ళీ మళ్ళీ అదే దారిలో…

ప్రపంచానికి సంబంధించి సమయం మాత్రం నిరంతరం కదిలెళ్ళిపోతూ ఉంటుంది. మనమే సంవత్సరాల తరబడీ ఒకేచోట ఆగిపోతాం! మరచిపోయో, అనుకోకుండానో కాదు.. కావాలనే ఒకే దారి గుండా పదే పదే వెళ్తుంటాం. 

ఏదో ఒక రోజు అధాటుగా తల ఎత్తగానే ఎదురుగా తను చూస్తుంటుందని, మనల్ని చూసిన సంతోషంతో ఎప్పట్లానే ఒక్కసారి రెప్పలార్పి, నవ్వుతో పలకరిస్తుందని… సుదీర్ఘ నిశ్శబ్దం తర్వాత, తడి పెదవుల గుండా వచ్చే ఆ నాలుగైదు మాటల కోసం ఎటూ వెళ్ళలేక మళ్ళీ మళ్ళీ అదే దారిలో వెళ్తుంటాం!

ఒకటే ఆశ… ఆ దారిలో ఉన్న ఎర్రపూల చెట్టుకీ, గోపి రంగు డాబా ఇంటి అరుగులకీ, వీధి పేరున్న బోర్డుకీ, ఇంకా ఈ కవితలో చెప్పినట్టు దీపం స్థంభానికీ తన రాకపోకల సమయాలు, క్షేమ సమాచారాలు ఖచ్చితంగా తెలిసే ఉంటాయని! వేల నిరీక్షణల తర్వాత అయినా  కాస్తంత దయ తలచి అవి తన గురించి చెప్పేస్తాయనే ఆశ!!

ఇది అతి మామూలుగా చెప్పబడిన కవిత… కానీ, ఆఖరి లైన్ పూర్తి చేస్తూనే హఠాత్తుగా ఒక ముల్లు కాలిలో చివుక్కున దిగబడిన బాధ… ఆపైన కాస్త నిస్సత్తువ… ఒక సుదీర్ఘ నిట్టూర్పు.. అన్నీ కలిపి మనల్ని కూడా మనం వదిలేసిన, వదిలేయాలనుకున్న దారుల్లోకి లాక్కెళ్తాయి!

అదే వీధి

నా వ్యాపారపు పనుల మీద అప్పుడప్పుడూ తన ఊరికి వెళ్ళినప్పుడల్లా ఆ వీధి గుండా వెళ్తుంటాను
ఆ కనీకనిపించనట్టుండే వీధి,
ఇంకా అక్కడ మలుపులో ఆవులిస్తున్నట్టుండే
ఒక పాత దీప స్తంభం,
దాని కిందనే ఒక రాత్రంతా తన కోసం ఎదురుచూసీ చూసీ
తన ఊరిని వదిలి వచ్చేశాను!
చాలా వెలవెలబోతున్న కాంతి ఊతాన్ని ఆనుకుని,
ఆ దీపస్థంభం ఇంకా అక్కడే ఉంది!
అదొక పిచ్చితనమే, కానీ నేను ఆ స్థంభం దగ్గరికి వెళ్ళి,
ఆ వీధిలో వాళ్ళ చూపుల్నించి తప్పించుకుంటూ
అడిగాను, ఇవ్వాళ కూడా, ఏమంటే..
‘తను నే వెళ్ళిపోయాక కానీ రాలేదు కదా!?
చెప్పు, వచ్చిందా తను?’
 
మూలం:
Vahii gali thi
 
Main rozgaar ke silsile mein,
kabhi kabhi uske shaher jata hoon to guzarta hu us gali se
Wo neem-tariq si gali,
Aur usi ke nukkad pe uundhtaa-saa
purana sa ik roshanii ka khambha,
usii ke niiche tamam shab intezaar karke,
main chod aaya tha shaher uska!
Bahut hi khastha-sii roshni ko teke,
wo khambha aaj bhi wahi khada hai!
fatuur hai yah, magar main khambhe ke paas jaa kar,
nazar bachaake mohalle walon kii,
puuch letaa hoon aaj bhi ye –
wo mere jaane k bad bhii, aayi to nahi thi?
wo aayi thi kyaa?


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో

ఒకే ఒక్క శబ్దం 7 - రాత్రంతా జీవిస్తూ ఉండడానికీ…

ఒకలాంటి ప్రశాంతమైన అలసటా, విరామపు రాత్రీ కలిసి వస్తే..

ఆలోచలన్నీ వదిలించేసుకోవడానికని తల విదిలించుకున్నప్పుడే, సరిగ్గా అప్పుడే, మరుగున పడ్డ జ్ఞాపకాలేవో పలకరిస్తే.. ముఖ్యంగా అవి ఒకప్పటి అపురూపాలైతే!?

అన్నిటినీ ముందేసుకుని..

సగానికి వంగిపోయిన నెమలీకలూ.. చిట్లిన సముద్రపు గవ్వలూ.. ఎండిన గులాబి రేకులూ… ఇంకు వెలిసి రాలి పోతున్న అక్షరాలూ…

అన్నిటినీ తడిమి, తరచి తరచి చూసుకుంటూ

సర్వం మరిచి, రెండు అలల మధ్య నిశ్శబ్దాన్ని చేజిక్కించుకున్నట్టు .. దాటిపోయిన వెన్నెల గాలిని అతి జాగ్రత్తగా ఇంకొక్కసారి ఒడిసిపట్టుకుని..

మనల్ని మనం తాకే ప్రయత్నం చేసుకోడానికి, కొన్ని రాత్రిళ్ళు సహాయం చేస్తాయి..

రాత్రంతా జీవిస్తూ ఉండడానికీ…. మొదటి వెలుగు కిరణంతోటే మళ్ళీ మరణించడానికీ చాలా రాత్రిళ్ళు సహకరిస్తాయి!

 

రాత్రంతా

రాత్రంతా చల్లగాలి వీస్తూనే ఉంది
రాత్రంతా నెగడు రగిలిస్తూనే ఉన్నాము
నేను గతం తాలూకు ఎండిపోతున్న కొన్ని కొమ్మల్ని నరికేశాను
నువ్వు కూడా గడిచిపోయిన క్షణాల ఆకుల్ని విరిచేశావు
ఆపైన నేనేమో నా జేబులోంచి జీవం లేని కవితలన్నిటినీ తీశేశాను
ఇహ నువ్వు కూడా చేతుల్లోంచి వెలిసిపోయిన ఉత్తరాలని తెరిచావు
నా ఈ కళ్ళతో కొన్ని తీగల్ని తుంఛేశాను
చేతుల్లోంచి ఇంకొన్ని పాతబడ్డ గీతల్ని పారేశాను
నువ్వేమో కనురెప్పల తడి పొడినంతా వదిలేశావు
రాత్రంతా మన శరీరాలపై పెరుగుతూ మనకి దొరికినవన్నీ
నరికి మండుతున్న నెగడులోకి విసిరేశాము
రాత్రంతా మన ఊపిరి ప్రతీ జ్వాలలో శ్వాస నింపింది
రెండు శరీరాల ఇంధనాన్ని మండిస్తూనే ఉంది
రాత్రంతా ఒక మరణిస్తున్న బంధం వేడిలో చలి కాచుకుంటూనే ఉన్నాము

మూలం:

Aalaav

Raat bhar sard hawa chalti rahi
raat bhar hamne alaav taapa
maine maazi se kai khushk see shaakhien kaati
tumne bhi gujre hue lamhon ke patte tode
meine jebon se nikali sabhi sukhi nazmein
tumne bhi haathon se murjhaaye hue khat khole
apnee in aankhon se meine kai maanze tode
aur haathon se kai baasi lakeeren phenki
tumne palkon pe nami sookh gayee thee, so gira di
raat bhar jo bhi mila ugte badan par humko
kaat ke daal diya jalte alaawon main use
Raat bhar phoonkon se har lau ko jagaye rakha
aur do jismon ke indhan ko jalaye rakha
raat bhar bujhte hue rishte ko taapa humne…

మొదటి ప్రచురణ సారంగలో 

  

  

ఒకే ఒక్క శబ్దం 6 - పిల్లలు నేర్పించే ఫిలాసఫీ…

పిల్లలు.. మెరిసే ముఖాల పిల్లలు.. మట్టి నవ్వుల పిల్లలు.. అడుగుగులతో ఏ ప్రదేశాన్నైనా ఉద్యానవనంగా మార్చే పిల్లలు! వాళ్ళ ఆటల్నీ, చేష్టల్నీ ముద్దుగా మురిపెంగా చూస్తామే కానీ వాటిల్లో దాగి ఉండే జీవిత సారాంశాన్ని గుల్జార్ దర్శించినట్టు బహుతక్కువమంది చేయగలరు!

పిల్లల చర్యల్లో జీవితానికి సంబంధించిన రూపకాలూ, తాత్వికతా అనేక రూపాల్లో తారసపడతాయి!
చాన్నాళ్ళ క్రితం చదివిన ఒక తెలుగు కధలో ఒక పిల్లవాడు పటంలో ఉన్న దేవుడి చేతిలోని తామర పూవు చూసి, ‘తన దగ్గర ఉంది కదా చాలనుకుని వర్షాలు కురిపించడం లేదనీ, అందువల్లే చెరువులో నీళ్ళు ఇంకిపోయి, అందులోని తామరపూవులన్నీ ఎండిపోయాయనీ’ అనుకుంటాడు.. ఆయన చేతిలోని పూవుని లాగేసుకుంటే అయినా వర్షాలు కురిపిస్తాడేమో అని, పీట వేసుకుని మరీ ఆ పటాన్ని అందుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాడు!

చదవడానికి అతి మామూలుగా అనిపించే ఈ కవితలూ, కధల్లో లోతైన తాత్వికత నిండి ఉంటుంది. చదవడం అయిపోగానే వాటిలోని భావాలు మనసుని దిగులుతో నింపివేస్తాయి. గంభీరతతో ఆలోచింపజేస్తాయి!

ఇంధనం

చిన్నప్పుడు అమ్మ పిడకలు చేస్తుండేది
మేమేమో వాటి మీద ముఖాలు గీస్తుండేవాళ్ళం
కళ్ళు వేసి, చెవులు తగిలించి
ముక్కు అలంకరించి
తలపాగా అతను, టోపీ వాడు
నా పిడక
నీ పిడక
మాలో మాకు తెలిసిన పేర్లన్నీ పెట్టుకుని
పిడకలు అతికించేవాళ్ళం.
కిలకిలా నవ్వుకుంటూ రోజూ సూర్యుడు పొద్దున్నే వచ్చి
ఆ ఆవు పిడకల మీద ఆడుకునేవాడు.
రాత్రుళ్లలో పెరటిలో పొయ్యి వెలిగించినప్పుడు
మేమందరం చుట్టూ చేరేవాళ్ళం
ఎవరి పిడక మంటల్లోకి చేరుతుందని చూసుకుంటూ
అది పండితుడు
ఒకటి మున్నా
ఇంకోటి దశరధ్
చాన్నాళ్ళ తర్వాత నేను
స్మశానంలో కూర్చుని ఆలోచిస్తున్నా
ఇవాళ్టి రాత్రి ఆ రగులుతున్న మంటల్లోకి
మరొక స్నేహితుడి పిడక చేరింది!


మూలం:
Indhan

Chote the, maa uple thapa karti thi
hum uplon par shaklein goontha karte they
aankha lagakar – kaan banakar
naak sajakar
pagdi wala, topi wala
mera upla-
tera upla-
apne-apne jane pehchane naamo se
uple thapa karte they
hunsta-khelta suraj roz savere aakar
gobar ke upalon pe khela karta karta tha
raat ko aangan mein jab chulha jalta tha
hum sare chulha ghe ke baithey rehte
kisi upale ki baari aayi
kiska upla raakh hua
wo pandit tha-
ek munna tha-
ek dashrath tha-
barson baad- main
shamshan mein baitha soch raha hun
aaj ki raat is waqt ke jalte chulhe mein
ik dost ka upla aur gaya!


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో

ఒకే ఒక్క శబ్దం 5 - మనసు ఊసులన్నీ మనసు భాషలోనే…

మనిషి ఎంత కష్టపడి ఉంటాడో కదా…
తన ఉచ్ఛారణకి అక్షరాలు చిత్రీకరించి.. పదాలు సృష్టించీ… వాక్యాలు నిర్మించీ.. ఒక భాషగా మలచడానికి!
ఏం లాభం! నువ్వంటే నాకెంత ఇష్టమో చెప్పడానికి అది ఏమాత్రం సహకరించడంలేదు.
అంత కష్టమూ శుద్ధ వృధా కదూ!?
‘అయినా మాట్లాడిన ప్రతిసారీ నా ఇష్టాన్ని నీకు ఇలా మాటల్లో చెప్పాలా.. నీకు మాత్రం తెలీదూ?’ అని ఊరుకుందామనిపిస్తుందా.
ఉహూ.. ఎంత ఆపుకుంటే అంత గాఢంగా, మధురంగా చెప్పాలనిపిస్తుంది.
చాలాసార్లు ఎంతో మురిపెంగా నీకు వినిపించే ఆ రెండు మూడు పదాలు కూడా అలాంటప్పుడు నిస్సారంగా, ఒక తప్పని మొనాటనీలా అనిపించేసి చాలా చిరాకుతెప్పించేస్తాయి.
అసలు ఈ గుండె భాషని ఇలా మాటల్లో చెప్పాల్సిన అవసరం లేకుండా ఉన్నదున్నట్టుగా.. మొత్తంగా నీ గుండెకి చేరేసే ఉపాయమేమీ లేదంటావా!?
ఆ ఆపిల్ వాడు, ఐప్యాడ్లూ, ఐపాడ్లూ మీద కాన్సంట్రేషన్ తగ్గించి ‘ఐఫీల్యూ’ మీద కొంచెం దృష్టి పెట్టొచ్చు కదా!?


కవిత

కవిత ఒకటి మనసునే పట్టుకు వేళ్ళాడుతోంది,
ఆ వాక్యాలన్నీ పెదవుల్నే అంటిపెట్టుకున్నాయి,
ఎగురుతున్నాయి అటూ ఇటూ సీతాకోకచిలుకల్లా
పదాలు కాగితం పైన మాత్రం కుదురుకోకుండా!
ఎప్పట్నించీ కూర్చున్నానో, బంగారం
తెల్ల కాగితం మీద నీ పేరు రాసుకుని..
ఒక్క నీ పేరు మాత్రం పూర్తయింది..
అవునూ, ఇంతకన్నా మంచి కవిత్వం ఏముంటుందేమిటీ!?

*****

ఒక పురాతన ఋతువేదో తిరిగొచ్చింది
తోడుగా జ్ఞాపకాల తూరుపునీ తెచ్చుకుంది.
ఇలా అరుదుగా జరుగుతుంది,
తన సమక్షంలోనే విరహమూ వేధిస్తుంటుంది!!

*****

నా నిశ్శబ్దం నడిచేది
నీ సుదీర్ఘ మౌనంగుండానే!
అదేమంటుందో వింటాను….
నా గురించేవో కూడా చెప్పుకుంటూ!!




మూలం:
Nazm
 
Nazm uljhi hui hai seene mein
misare atke hue hain hothon par
udate phirte hain titaliyon ki tarah
lafz kaagaz pe baithate hi nahin
kab se baithaa hun main jaanam
saade kaagaz pe likh ke naam tera
bas tera naam hi mukammal hai
is se behtar bhi nazm kyaa hogi

*****

Ek Puraana Mausam Lauta, Yaad Bhari Purvayi Bhi
Aisa To Kam Hi Hotha Hai, Wo Bhi Ho Tanhaayee Bhi

*****

Khamoshi Ka Haasil Bhi Ik Lambi Si Kamoshi Hai
Unki Baath Suni Bhi Humne, Apni Baat Sunayi Bhi



మొదటి ప్రచురణ సారంగలో

ఒకే ఒక్క శబ్దం 4 - ప్రాణవాయువు ఊదే పేజీలు...

ఎన్నో మాటలానంతరం పరుచుకునే నిశ్శబ్దం.. ఎంతో పని ఒత్తిడి తర్వాత తొంగిచూసే ఖాళీతనం.. కదిలిపోతున్న మేఘాలతో పాటు మనమూ కదిలిపోయే ప్రయాణాలు.. నిద్ర రానప్పుడూ.. అసలు నిద్రే వద్దనుకున్నప్పుడూ..
అలవాటుగా, ఆత్మీయంగా కౌగిలించుకునే మిత్రుడు పుస్తకం!!
పొగమంచు ఉదయాలపై పరుచుకునే ఉదయకాంతిలా నులివెచ్చగా పొదవుకుంటాయి అక్షరాలు.
అశాంతితో ఉగ్గపట్టి, కొనఊపిరితో బ్రతికే ఘడియల్లోకి సవ్వడి లేకుండా  ప్రాణవాయువు ఊదే పేజీలు..
ఏ తలుపులూ మూయకుండానే మనలో మనం నిమగ్నమయ్యీ, ఒక సీతాకోకచిలుకై, రెప్పలు పడని తీరాలు చేరి, జీవన మృత్యు రహస్యాలకి అతీతంగా మనల్ని మనం బ్రతికించుకునే అవకాశఒ ఇచ్చే పుస్తకానికి కృతజ్ఞత కంటే ఇంకేమీ చెప్పలేని నిస్సహాయతతో…

నేస్తం

ఏ స్నేహితుల సాయమూ లేకుండానే
వెళ్ళబుచ్చేశాను రోజంతా..
కాస్తంత నాకు నేనే అపరిచితుడనై,
ఇంకాస్త ఒంటరిగానూ, దిగులుగానూ
సముద్ర తీరాన రోజుని ముగించేసి

ఇంటికి తిరిగొచ్చాను

మళ్ళీ అవే నిశ్శబ్దపు, నిర్మానుష్యపు రహదారులన్నీ దాటుకుంటూ!

తలుపులు తెరిచానో లేదో

బల్ల మీద వదిలి వెళ్ళిన పుస్తకం

మంద్రంగా రెపరెపలాడుతూ అడిగింది కదా,

‘ఆలశ్యమయినట్లుంది నేస్తం!’

 

మూలం:

Dost 

 
Be-yaaro-madadgaar hi kaata tha saara din..
kuchh khud se ajnabi sa,
tanha, udaas saa..
saahil pe din bujhaa ke main, laut aaya phir wahin,
sunsaan si sadak ke khaali makaan mein!
Darwaaza kholte hi, mej pe rakhi kitaab ne,
halke se phadphada ke keha,
‘Der kar di dost!’


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

 

ఒకే ఒక్క శబ్దం 3 - ఒకింత నిర్లక్ష్యంగా.. బోల్డంత ఇష్టంగా…

మనం ఎక్కిన రైలో బస్సో ఇంకోటో మధ్యలో ఏవో తెలీని అవాంతరాల వల్ల దారి తప్పి, ఊరు కాని ఊళ్ళన్నీ దాటుకుంటూ, మనం వెళ్ళాల్సిన ఊరి నించి మాత్రం దూరంగా.. బహుదూరంగా వెళ్ళి ఆగిపోతే!
అక్కడ నించి మనం కొన్ని పగళ్ళూ, ఇంకొన్ని సాయంత్రాలూ, మరికొన్ని చీకట్లనీ తోడు తీసుకుని ఇంకొంచెం తప్పిపోతే!

నీతోనో, తనతోనో లేక మరెవరితోనో కాదు నాతో కలిసి నేను వెళ్ళిపోగలిగితే!

ఆమధ్యెప్పుడో వారాల తరబడి ప్లాన్ చేసి వెళ్లిన పిక్నిక్‌లో, రోజూల తరబడి వేసిన బడ్జెట్ డబ్బులతో కొన్న హెల్తీ స్నాక్స్ తింటూ, గోముగా పలకరిస్తున్న తేమ గాలిని విసుక్కుంటూ,  వెల్ మేడ్ హెయిర్ కి అదెంత హానికరమో నొక్కి వక్కాణిస్తూ అందరూ తమ తమ జీవితాల్లో బాగా ఎంజాయ్ చేసిన సమయాల గురించి చెప్పడం మొదలుపెట్టినప్పుడు…

తెలీకుండానే ఉత్సాహంగా ముందుకు వంగి, బుగ్గ కింద చేయి పెట్టుకుని వింటున్నానా..

పరిగెత్తిన మారధాన్‌లూ, వెళ్ళిన లాంగ్‌ డ్రైవ్ లూ, ఇంకాస్త వెనక్కెళ్ళి చిన్నప్పుడు కొట్టేసిన పెన్నులూ, పట్టేసిన ఫస్ట్‌డే ఫస్ట్ షో టికెట్‌లూ!

సంతోషానికి డెఫినిషన్లు మారుతుంటాయి! తెల్సిన విషయమే మళ్ళీ కొత్తగా గుర్తొచ్చింది!!

సమయాన్ని గంటల్లో కాదు మైళ్ళల్లో కొలుచుకుంటానని హఠాత్తుగా ఉద్యోగానికి రిజైన్ చేసి, మూడునెలల పాటు హైకింగ్ చేయడానికి వెళ్ళిన ఒక స్నేహితుడు గురొచ్చాడు… కావాలని అడవుల్లో తప్పిపోయిన ‘వనవాసి ‘ రాహుల్ సాంకృత్యన్ కూడా మనసులో మెదిలాడు! అఫ్‌కోర్స్, చిన్నవాళ్ళే.. ఏ బాధ్యతలూ లేనివాళ్ళే! కానీ ముందు ముందు జీవితంలో ఇలాంటి ఎన్నెన్ని పిక్నిక్‌ల్లోనో, బాన్‌పైర్ చుట్టూనో వాళ్ళు వాళ్ళ కోసం గడిపిన సమయాలకి జీవం వస్తుంది.. అనుభవాలు కధలుగా మారతాయి!

ప్రతీ ఉదయం మనకి పాకెట్ మనీగా ఒక ఖాళీ దినాన్ని ఇస్తుంది సరే.. బ్రతుకు చక్రానికి పాజ్ ఇచ్చి, ఒకింత నిర్లక్ష్యంగా.. బోల్డంత ఇష్టంగా కుకీ కటర్ జీవితం నించి పారిపోగలిగిన ధైర్యాన్ని కూడా కొసరుగా ఇవ్వగలిగితేనో………..

 

చేతి ఖర్చు

మొత్తం పగలంతా నాకు చేతి ఖర్చుగా ప్రతిరోజూ దొరుకుతుంది

కానీ ఎప్పుడూ ఎవరో ఒకరు దాన్ని చేజిక్కించుకుంటారు..

నానించి దూరంగా లాక్కెళ్ళిపోతారు!

ఒక్కోసారి జేబులోంచి అది పడిపోతుంది..

జారిపడిన శబ్దమైనా నాకు వినిపించకుండానే!

ఎప్పుడైనా ఒక మంచిరోజు పలకరించినా సరే మరపుతో అదొక చెడు దినమే అనేసుకుంటాను.

ఇంకొన్నిసార్లు అయితే..

కొంతమంది చొక్కా పట్టుకుని మరీ ఆరోజుని కైవశం చేసుకుంటారు

‘తరతరాలకి సొంతమైన బకాయి ఇది..

నీ వంతు వాయిదాలు చెల్లించక తప్పదంటారు!’

మరికొందరేమో

బలవంతంగా తాకట్టు పెట్టుకుంటూ దయగా చెప్తారు,

‘కాసిన్ని క్షణాలు వాడుకో

కానీ మిగిలినదంతా తర్వాత జీవితానికి జమ వేయక తప్పదు..

అవసరమైనప్పుడల్లా ఖాతా లెక్కలు సరిచూడక తప్పదు!’

నాకొక ప్రగాఢ వాంఛ

ఒక మొత్తం పగలుని కేవలం నాకోసమే ఉంచేసుకోవాలని

ఆసాంతంగా నీతోనే ఖర్చు చేయాలని! కేవలం అదొక్కటే నా నిజమైన కోరిక!

మూలం:
Kharchii

Mujhe kharchi mein pura din, har roz milta hai
Magar har roz koi cheen leta hai, jhapat leta hai, anti se!
Kabhi khise se gir padhta hai toh girne ki aahat bhi nahi hoti,
Khare din ko bhi mein khota samajh ke bhool jata hu!
Gireban se pakad ke mangane wale bhi milte hai!
‘Teri guzhri hui pushto ka karza hai,
Tujhe kiste chukani hai~’
Zabardast koi girvi bhi rakh leta hai, yeh keh kar,
Abhi do-char lamhe karch karne ke liye rakh le,
Bakaya umr ke khate mein likh dete hai,
Jab hoga, hisaab hoga
Badi hasrat hai pura ek din ek baar mein apne liye rakh lu,
Tumhare saath pura ek din bas kharch karne ki tamanna hai!


మొదటి ప్రచురణ సారంగలో...

గుబురుకొమ్మల చెట్టు...

ఎందుకో ఎక్కడా ఆగబుద్దీ కాదు

అలా అని అంతా వదిలేసి వెళ్ళాలనీ ఉండదు..

లేతకాంతి చిన్నగా కుదిపి లేపడంతోనే

ఆకాశం ఆట మైదానం అవుతుంది...

గెలుపు అవసరం లేని నింపాది పరుగులు మొదలవుతాయో లేదో

వేధించే దాహాలన్నీ దారి తప్పుకుంటాయి!

 

కింద నించి చేతులు జాచి పిలుస్తున్న

పాపాయి నవ్వులన్నీ

మెత్తటి మట్టి వాసనని మోసుకొచ్చినప్పుడల్లా

ఇక ఉండలేక మహా ఇష్టంతోనే దిగి వస్తాను..

తెల్లటి గోడలమీదనో, పెరటి మొక్కల మధ్యనో

ఎంతో కొంతసేపు సావకాశంగానే గడుపుతాను కానీ

అక్కడా ఆగలేను..

ఒక అన్యమస్కపు క్షణం చివర్లో తటాలున లేచెళ్ళక ఉండలేను!

 

గోపురం గూడులో నింపాదిగా శ్వాస తీసుకుంటూ
దుమ్మూ దుమారమూ దాటేస్తుంటాను..

విసిరేసే ముసురొకటి వచ్చినప్పుడే

గుబురుకొమ్మల చెట్టొకటి ఆసరా ఇచ్చింది.

గూళ్ళు కట్టుకున్న జంటల గురించీ,

వాటిని వదిలి వెళ్ళిన గువ్వల గురించీ

చెమ్మగిల్లిన కధలెన్నో చెప్పింది.

ఇప్పటివో, గతజన్మవో తెల్చుకోలేని జ్ఞాపకాలలో

కరిగీ, కదిలీ వెక్కి వెక్కి ఏడ్చేశాననుకుంటా
మెత్తని ఆకుల మధ్యలోకి హత్తుకుంది!

 

గడ్డిపూల మైదానాలు దాటెళ్ళుతున్నాను
ఎప్పటి అసహనాలూ, అయోమయాలో

వేకువఝాము వెలుతురులో వదిలించేసుకుంటూ..

వీచే గాలుల మధ్య చిన్నగా చలించే లేత అకులూ,

చెట్టంతా అలుముకున్న గోరువెచ్చని శాంతీ గుర్తుకొస్తూనే

ఎందుకో అంతా వదిలేయాలనిపించింది..

అక్కడికే వెళ్ళిపోవాలనీ తెలిసిపోయింది!

 

రివ్వున తిరిగివెళ్ళానా
వేల కనురెప్పలై రాత్రంతా కాపాడిన పచ్చదనం

ఖండాలుగా కొట్టివేయబడి కనబడింది!

విరిగిన నీడలేమో బుగ్గలు తుడుచుకుంటున్నాయి!!

 

 

మొదటి ప్రచురణ TFAS 30th Anniversary Souvenir ప్రతిభ లో (pg. 113)