తప్పని వీడ్కోలు-2

   

..... ఆఖరి పెట్టె కూడా కనుచూపుమేర నించి అదృశ్యమైపోయినా ఏదో అత్యాశ.. ఇంకొన్ని క్షణాల్లో పట్టాల పక్కనున్న గడ్డిపూలు కోసుకుంటూ కనిపించే మలుపులోంచి తను నడిచి రావడం కనిపిస్తుందని! అవును, నేను ఇక్కడే వేచిఉంటానని తెలిసి ఏ క్షణాన్నైనా తను వచ్చేస్తుంది.. ఇందాకటివరకూ మాకాశ్రయమిచ్చిన బెంచీ మౌనంగానే నన్నాహ్వానించింది.. అప్పటిదాకా ఉన్న రంగుల వసంతాన్ని పంపేసి చుట్టూ శిశిరం సర్దుకుంది! ఋతువులు వెనక్కి నడవడంలేదుకదా?! ....


తెలుగుజ్యోతి జనవరి-ఫిబ్రవరి(2010) సంచికలో ప్రచురించబడిన చిన్న కధ... పూర్తిగా...