ఊసులాడే ఒక జాబిలట! (August 2008)

".... తెల్లరువాఝాము ఐదుగంటలైంది.. తెల్లవారబోతుందనడానికి సూచనగా వెలుగురేఖొకటి తూర్పు నించి దూసుకొస్తోంది.. నిద్ర లేస్తున్న పక్షుల కిలకిలలు మంద్రంగా.. ఇంటిముందు మా సుబ్బులు చల్లుతున్న కళ్ళాపి చప్పుడు.. ఉండుండి వినబడుతున్న గుడిలో గంటలు.. ఇవన్నీ కలిసి వింటుంటే ఎవరో నిష్ణాతుడైన సంగీత విద్వాంసుడు పలికిస్తున్న రాగంలా వినిపిస్తోంది.. చెట్లన్నీ ఆకులు రాల్చేసి కొత్త చిగురు కోసం ఆయత్తమౌతున్నాయి.. శిశిరంలో ప్రకృతి వసంతం కోసం ఎదురుచూస్తున్న విరహణిలా అనిపిస్తోంది.. ఇది స్థబ్ధత కాదు, అద్భుతం కోసం ఎదురు చూస్తున్న నిశ్శబ్దత!...


....అతను కాఫీ తాగుతూ "అబ్బా, ప్రాణం లేచొచ్చిందండీ" అని ఆహ్లాదంగా నవ్వాడు.. ఉన్నట్టుండి చుట్టూ రాత్రి చల్లదనం ఇంకాస్త పెరిగినట్లనిపించింది.. "పాపం పట్టుచీర, నగలతో చాలా ఇబ్బంది పడినట్లున్నారు.. ఏ అలంకరణ లేకుండా ఇలానే చక్కగా ఉన్నారు" గుండె ఒక క్షణం ఆగి కొట్టుకోవడం మొదలుపెట్టింది.. నా అవస్థో, ఆనందమో అతను గమనిస్తున్నాడన్న ఆలోచన ఎందుకో చాలా సంతోషాన్నిచ్చింది.. ఎవ్వరికీ కనబడని వెన్నెల కిరణమొకటి నిశ్శబ్దంగా మనసులో చోటు చేసుకోవడం అర్ధమౌతూనే ఉంది! అప్పుడు నెమ్మదిగా నవ్వేసి అక్కడనించి వచ్చేసినా మా ఇద్దరి మధ్య జరిగిన ఆ కాస్త సంభాషణ తాలూకు భావతరంగాలు నెమ్మదించడానికి కాస్త సమయం పట్టింది....."

పూర్తిగా...

తప్పని వీడ్కోలు!

కాలేజీ జీవితం.. ఎన్నో పరిచయాలు! మామూలు స్నేహాలు.. ప్రాణ స్నేహాలు.. ఆరాధనలు, నిరాశలు.. ఇష్టాలు, ప్రేమలు, గుండె కోతలు! అందులో కొన్ని కాలేజీ తర్వాత నెలల వరకూ కొనసాగితే, కొన్నేమో సంవత్సరాలు.. ఇంకొన్ని మన జీవితంతోనే పెనవేసుకుపోతాయి.. ఇదేమో అక్కడే మొదలై అక్కడే ఆగిపోయిన ఓ 'ఇష్టం' కధ.. 'తెలుగుజ్యోతి ' న్యూజెర్సీ వారి జులై/ఆగస్ట్ సంచికలో ప్రచురితమైన సింగిల్ పేజ్ కధ!