కౌముది

చుక్కల నవ్వుల్ని తోడిచ్చి
జాబిలి దోసిలి నించి
జారవిడిచింది..
హిమసమీరాన్ని వెంటేసుకుని
విహారం మొదలుపెట్టాను..

మల్లెపందిరిని తడిమిన చేత్తోనే
ముళ్ళచెట్టునీ పలుకరిస్తే..

ఆమె ఆనందంగా నవ్వింది..
అతడామెను మురిపెంగా చూశాడు..

వాళ్ళిద్దరి మధ్యా
ఇక చోటు దొరక్క
ఏటి వైపుకి మళ్ళి
అలలపై రవ్వల్నిఆరబోస్తుంటే..

నిశీధి మలుపులో
చేతులు చాచి
ఆహ్వానిస్తున్న వేకువ!

సరిహద్దుల్ని దాటేస్తూ
ఆలింగనంలోకి చేరుకుంటుంటే
అప్పుడే నిద్ర లేచిన పావురమొకటి
వీడ్కోలు పలికింది..

(తొలి ప్రచురణ)

ఇంకా చాలా నేర్చుకోవాలి!

... నేను వెంటనే పరిగెత్తుకెళ్ళి వాడిని గట్టిగా గిచ్చి వచ్చాను.. మేము కొట్టుకున్నప్పుడల్లా వాడు పిడికిలి బిగించి గుద్దుతాడు.. భలే నెప్పి వేస్తుంది అసలు.. అంత బక్కగా ఉంటాడా, కొట్టేప్పుడు అసలు అంత బలం ఎక్కడినించి వస్తుందో మరి!! నేను కూడా అలానే కొడితే వాడికస్సలు తగలదనుకుంటా, నవ్వుతానే ఉంటాడు! అందుకే నేనైతే గట్టిగా గిల్లడమో, కొరకడమో చేస్తాను! వాడు గుద్దిన దెబ్బలు కనిపించవు కానీ నేను గిల్లినవి, కొరికినవి కనబడతాయి కదా.. అంతే, పెద్దగా ఏడ్చుకుంటూ అమ్మ దగ్గరకో, నాన్న దగ్గరకో వెళ్తాత్డు.. ఇంక ఇద్దరూ నన్నే తిడతారు!!...


చిన్నారి సిరి - ఇంకా చాలా నేర్చుకోవాలి