Pages

Tuesday, July 17, 2007

నిరీక్షణ


జ్ఞ్జాపకాల రాపిడికి
తృణపత్రంలా శుష్కిస్తూ
అనిమేషనై నేను..
చీకటి దుప్పటిలో
అసహనంగా కదులుతున్న రాత్రి..
ప్రేమ అనేది ఉత్త నీహారిక కాదు కదా!?

కోనేట్లో స్నానమాడిన పిల్లగాలి
గుడిమెట్లు ఎక్కివచ్చి
కుతూహులం గా చూస్తుంటే
ఇంకా ప్రభుదర్శనం కాలేదని
ఎలా చెప్పను!?

జారే భాష్పబిందువును
కొనగోట ఆపడానికో
చిటికనవేలు..
పొరలే దుఃఖానికి
చెలియలికట్టలా
ఓదార్చే ఓ స్పర్శా..
నన్ను చేరేదెప్పుడో!?

కంటి చివర
హిమాలయం కరుగుతున్నవేళ
ప్రాణసఖుని జ్ఞ్జాపకం నాలో...
పైకిమాత్రం
పెదవి నించి చిరునవ్వు
రేపొచ్చే ఉదయం మీద కొత్త ఆశతో...


(తొలి ప్రచురణ)

4 comments:

Niranjan Pulipati said...

Goodone.. :)

కొత్త పాళీ said...

మీ బ్లాగు ఇంతకు ముందు చూశానా? గుర్తు లేదు - ఈ పద్యంలోని పదచిత్రాలు, భావాలు బాగున్నాయి. "తృణపత్రం" "శుష్కించడం" లాంటి కఠిన పదాల్ని ఒదిలేసి లలితమైన తెలుగు పదాల్తో రాయండి - ఇంకా బాగా నప్పుతుంది.

పద్మ said...

చాలా బావుంది అనేది చాలా చిన్న పదం. మనసుని తాకిన మరో కవిత. :)

mohana laxmi associates said...

its very nice